دل تنگ می شوم

 مثل روزهای اول حس کردن غربت 

 کنار پنجره می شینم و رو به خیابان اسپرسوی تلخ و با تلخی هوای سرد و دیازپام قورت میدهم

 کاکتوس کوچکم گریه میکند ٬ آنقدر که اشکهایش مانند تیغی بالای سرش خشک شده ...

 چشمهای خیره به حلقه دود و ذهنم کنار آفتاب مشرق

 از تنهایی تَرک برمیدارم

 گریه نمیکنم

 حتی وقتی به آلبوم عکس زل میزنم

 فقط تَرک برمیدارم 

 دستانم مانند شاخه ی خشک شده ی درختی به دو سمت آویزان شده اند..

 تَرک های خُشک

 خُشک تَرک ها

 اشکهای خُشک شده

 خُشک شده ی اشکها

 شبهای تکراری

 تکراری شبها

 دل تنگی 

 تنگی دل

 رها شدن

 شدن رها

 تموم شدم

 شدم تموم

 دیوونه شُدم

 شٌدم دیوونه

 !